KJB But Christ as a son over his own house; whose house are we, if we hold fast the confidence and the rejoicing of the hope firm unto the end.

FKJ Men Christus sum sonur yvir egna húsi hansara; hvørs hús vit eru, um vit fasthalda treystið og fagnaðin av vónini óvikað fram at endanum.

VD men Kristus er tað sum Sonur yvir húsi Hansara. Og hús Hansara eru vit  – so satt sum vit halda dirvinum og vónini, ið vit rósa okkum av, føstum líka til endan.

JD men Kristus er tað eins og sonur yvir húsi hansara; og hús hansara eru vit, so framt vit fasthalda frímóðinum og vónini, sum vit rósa okkum av, óvikaðum líka til endans.

DK1819 men Christus er det som Søn over hans Huus; og hans Huus ere vi, saafremt vi indtil Enden holde fast ved Frimodigheden og det Haab, som er vor Roes.

SV1873 Men Christus, såsom en Son, i sitt hus; hvilket hus vi ärom, om vi annars förtröstningen, och hoppsens berömmelse, intill ändan fast behålle.