• Hebrearar 3:6

    KJB But Christ as a son over his own house; whose house are we, if we hold fast the confidence and the rejoicing of the hope firm unto the end.

    FKJ Men Christus sum sonur yvir egna húsi hansara; hvørs hús vit eru, um vit fasthalda treystið og fagnaðin av vónini óvikað fram at endanum.

    VD men Kristus er tað sum Sonur yvir húsi Hansara. Og hús Hansara eru vit  – so satt sum vit halda dirvinum og vónini, ið vit rósa okkum av, føstum líka til endan.

    JD men Kristus er tað eins og sonur yvir húsi hansara; og hús hansara eru vit, so framt vit fasthalda frímóðinum og vónini, sum vit rósa okkum av, óvikaðum líka til endans.

    DK1819 men Christus er det som Søn over hans Huus; og hans Huus ere vi, saafremt vi indtil Enden holde fast ved Frimodigheden og det Haab, som er vor Roes.

    SV1873 Men Christus, såsom en Son, i sitt hus; hvilket hus vi ärom, om vi annars förtröstningen, och hoppsens berömmelse, intill ändan fast behålle.

  • Hebrearar 3:14

    KJB For we are made partakers of Christ, if we hold the beginning of our confidence stedfast unto the end;

    FKJ Tí vit eru gjørdir luttakarar í Christi, um vit halda byrjanina av okkara treysti støðufast fram at endanum;

    VD Tí vit hava fingið lut við Kristusi, so satt sum vit halda hini fyrstu, fullu vissu okkara óvikaðari líka til endan.

    JD Tí at vit eru vorðnir luttiknir í Kristi, so framt sum vit fasthalda óvikaðum líka til endans treysti okkara, soleiðis sum tað var í fyrstuni.

    DK1819 Thi vi ere blevne deelagtige i Christus, saafremt vi bevare vor første Bestandighed fast indtil Enden.

    SV1873 Ty vi äre delaktige vordne af Christo; om vi annars trona, som vi begynt hafve, fast behålle intill ändan.

  • Hebrearar 10:12

  • Hebrearar 10:39

    KJB But we are not of them who draw back unto perdition; but of them that believe to the saving of the soul.

    FKJ Men vit eru ikki av teimum ið havast undan, til undirgangs; men av teimum sum trúgva, til sálarfrelsu.

    VD Tó, vit eru ikki av teimum, ið sigast undan – til fortaping – men av teimum, ið trúgva – sálini til frelsu.

    JD Men vit eru ikki teir, sum berast undan, til glatanar, men teir, sum trúgva, til sálarhjálpar.

    DK1819 Men vi ere ikke af dem, som unddrage sig til deres Fordærvelse, men af dem, som troe til Sjælens Frelse.

    SV1873 Men vi ärom icke de, som oss undandrage till förtappelse; utan af dem som tro, och frälsa själena.

  • Hebrearar 11:11

    KJB Through faith also Sara herself received strength to conceive seed, and was delivered of a child when she was past age, because she judged him faithful who had promised.

    FKJ Við trúgv fekk eisini sjálv Sára styrki til at ala sáð, og varð loyst frá barni, tá ið hon var yvir aldur, tí hon dømdi hann at vera trúgvan sum hevði fyrijáttað.

    VD Við trúgv fekk eisini Sára kraft at grunda ætt, tóat hon var farin um tann aldur; tí hon roknaði Hann trúfastan, sum hevði lovað tað.

    JD Við trúgv fekk eisini sjálv Sára kraft til at barnast, og tað tó at hon var komin yvir tann aldur, tí at hon helt tann trúfastan, sum hevði fyrijáttað tað.

    DK1819 Formedelst Tro fik selv Sara Kraft til at undfange, og fødte over Hendes Alders Tid; thi hun agtede ham at være trofast, som havde lovet det.

    SV1873 Genom trona fick ock Sara kraft till att afla, och födde öfver sin ålders tid; ty hon höll honom trofastan, som det lofvat hade.